Linia średnicowa w Warszawie składa się z dwóch linii kolejowych – aglomeracyjnej i dalekobieżnej - (po dwa tory każda) łączących węzłowe stacje kolejowe Warszawa Wschodnia i Warszawa Zachodnia.

Kolejowa linia średnicowa pełni istotne znaczenie dla transportu kolejowego o zasięgu międzynarodowym, krajowym i regionalnym na obszarze aglomeracji warszawskiej. Przebiegają przez nią międzynarodowe magistrale kolejowe: E65 (Gdynia – Warszawa – Katowice – Zebrzydowice) oraz E20 (Kunowice – Poznań - Warszawa – Siedlce – Terespol) i E75 (Warszawa – Białystok – Trakiszki (granica państwa).

Linia średnicowa obejmuje:

• stacje/przystanki:
  Warszawa Zachodnia – Warszawa Główna – Warszawa Ochota – Warszawa Centralna – Warszawa Śródmieście – Warszawa Powiśle – Warszawa Stadion – Warszawa Wschodnia;
• tunel średnicowy o długości ponad 1000 m dla linii podmiejskiej i dalekobieżnej;
• 11 wiaduktów kolejowych;
• 2 mosty kolejowe przez Wisłę.

• przebudowa 2 stacji kolejowych – Warszawa Zachodnia i Warszawa Wschodnia
• dostosowanie układu peronowego stacji Warszawa Centralna do obowiązujących Standardów Spółki i TSI
• przebudowa przystanków Warszawa Ochota, Warszawa Śródmieście (zmiana na stację) i Powiśle (zamiana na dwa nowe przystanki)
• budowa stacji kolejowej – Warszawa Główna
• przebudowa około 100 km torów oraz sieci trakcyjnej
• budowa nowych urządzeń srk oraz centrum sterowania ruchem kolejowym w rejonie stacji Warszawa Zachodnia i Warszawa Wschodnia
• przebudowa tunelu średnicowego o długości ponad 1000 m dla linii podmiejskiej i dalekobieżnej
• modernizacja 2 mostów kolejowych na Wiśle
• budowa kilkudziesięciu nowych obiektów inżynieryjnych – wiaduktów i mostów kolejowych, przejść podziemnych, kładek, ścian oporowych

STACJA WARSZAWA ZACHODNIA

Modernizacja linii średnicowej rozpoczyna się od stacji Warszawa Zachodnia. To największa w Polsce stacja pod względem liczby kursujących pociągów pasażerskich. Średnio na dobę przez stację przejeżdża około 1000 pociągów aglomeracyjnych, regionalnych, dalekobieżnych krajowych i międzynarodowych.

Na stacji Warszawa zachodnia znajduje się 8 peronów: 7 z nich znajduje się pomiędzy ul. Tunelową a Al. Jerozolimskimi oraz 1 na linii w kierunku Warszawy Gdańskiej. Pod 7 pierwszymi peronami znajduje się tunel łączący oba dworce (od strony A. Jerozolimskich oraz od ul. Tunelowej). Schody z peronów do tunelu pozbawione są ułatwień dla niepełnosprawnych oraz wind. Peron nr 8 znajduje się pomiędzy ul. Tunelową i al. Prymasa Tysiąclecia, dojście do niego możliwe jest jedynie w poziomie szyn.

PLANOWANE EFEKTY PRZEBUDOWY STACJI

• komfortowa obsługa podróżnych (zadaszone, nowoczesne perony dostępne dla wszystkich, szerokie i komfortowe przejście podziemne, SDIP)
• sprawne kursowanie pociągów aglomeracyjnych, regionalnych i dalekobieżnych
• stworzenie multimodalnego węzła przesiadkowego
• wygodne skomunikowanie transportu kolejowego z transportem miejskim (docelowo autobusowym i tramwajowym).
• możliwość budowy przez miasto stołeczne Warszawa konstrukcji obiektu pod przyszły tunel i przystanek tramwajowy, który usprawni komunikacją publiczną na północ i południe Warszawy

• zwiększenie dostępności do podróży koleją
• poprawa komfortu i bezpieczeństwa podróży koleją
• lepsza komunikacja kolejowa w aglomeracji i regionie
• sprawne łączenie kolei i transportu miejskiego
• dostępność do kolei osób o ograniczonej możliwości poruszania się
• zwiększenie roli ekologicznego transportu kolejowego
• większa niezawodność podróży koleją

W listopadzie 1844 roku w kierunku Pruszkowa, przecinając łąki i pola wsi Czyste, wyjechał pierwszy pociąg parowy z Warszawy. Rok później linia dotarła do Skierniewic, a w następnym roku do Częstochowy. Z każdym rokiem rósł ruch pasażerski i towarowy, a wraz z nim potrzeby odprawy coraz większej liczby podróżnych i przeładunku towarów.

Pierwsze plany wybudowania dużej stacji w miejscu dzisiejszej Warszawy Zachodniej powstały… w 1893 roku przy okazji pierwszych szkicowych prac nad projektem przebudowy Warszawskiego Węzła Kolejowego (WWK), stworzonych przez inżynierów Stanisława Zielińskiego i Stanisława Rohna¹. Pięć lat później (1898 r.) szczegółowymi pracami projektowymi zajęła się powołana przez rosyjskie ministerstwo specjalna komisja², której przewodniczył dyrektor Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej – Ferdynand Rydzewski. Część projektu, obejmującego przyszłą linię średnicową wyłącznie dla ruchu osobowego, na odcinku od ówczesnej podwarszawskiej stacji Szczęśliwice do węzła Targówek ze stacjami Warszawa Główna, Warszawa Wschodnia (wówczas Praga) i Warszawa Zachodnia (wówczas Czyste), opracowali w 1901 roku inż. kolejnictwa Adam Świętochowski i Julian Eberhardt. Ich koncepcja prze-widywała wybudowanie dwóch węzłowych stacji krańcowych: Czyste dla pociągów biegnących ze wschodniego brzegu Wisły i Praga dla składów zdążających z zachodniej strony rzeki. Stacja Czyste miała obsługiwać linie: wiedeńską³, kaliską, obwodową i łącznicę do stacji postojowej dla próżnych wagonów osobowych – Szczęśliwice. Podobne funkcje, również ze stacją odstawczą Targówek, miał spełniać dworzec Praga dla linii: kowelskiej, brzeskiej, petersburskiej⁴.

Więcej o Stacji Warszawa Zachodnia....